Tamara groeide op in het Zeeuwse Terneuzen in een familie van scheepsbouwers en -vaarders. Als klein meisje liep ze langs de kade, opkijkend naar de schepen die aan wal lagen en boven haar uit torenden. Hier werd de kiem gelegd voor de fascinatie voor de eindeloos uitstrekkende zeeën en enorme schepen, voor klein zijn in een grote wereld.
Geïnspireerd door de De grote golf van Kanagawa van de Japanse prentkunstenaar Katsushika Hokusai en de tsunami in Japan van 2011 creëerde Tamara Momentum II: 41 gebolde zwarte spiegels in antieke lijstjes die samen de contouren van een golf vormen. Boten en schepen komen ook als materiaal voor in het werk van Tamara, zoals te zien in Monument. Hier is een bootje onbereikbaar ingeklemd tussen gestapelde voorwerpen en het plafond. Tamara maakt in haar werk niet alleen vaartuigen zichtbaar; ze onttrekt ze ook aan het zicht, zoals in 24 Years, Ink en Sea of Love – als boten die achter de horizon verdwijnen. Uit Flotilla no. 1 en Flottilla no. 27 blijkt Tamara’s interesse in schaal.