Bij Voorlinden kun je altijd een tentoonstelling zien met een selectie kunstwerken uit onze eigen rijke collectie. Daarnaast maken we ook tentoonstellingen die helemaal gewijd zijn aan één kunstenaar. Vaak kun je dan ook kunstwerken zien die we hebben geleend. Onze Highlights zijn altijd te zien. Het merendeel van deze kunstwerken is speciaal voor dit museum gemaakt. Het zijn stuk voor stuk belevingskunstwerken; je moet ze gewoon ervaren!
altijd te zien
Leandro Erlich (1973), Swimming Pool, 2016
Foto: Antoine van Kaam
Leandro Erlich ontwierp zijn Swimming Pool speciaal voor Voorlinden. Hij gaf zijn kunstwerk alle kenmerken van een echt zwembad, inclusief het herkenbare zwembadblauw op de wanden, de typerende lampen en zelfs een echt trapje waarlangs je lijkt te kunnen afdalen of het zwembad uit kunt komen. Leandro Erlich speelt met optische illusies en tovert graag alledaagse ruimtes om tot absurde situaties. De kunstenaar wil zo een belevenis creëren die jou laat nadenken over de werkelijkheid om je heen. Het werk functioneert pas echt in de aanwezigheid van anderen; het wordt leuker voor de bezoeker die het zwembad van boven bekijkt wanneer jij in het zwembad baantjes maakt in het droge.
Ron Mueck (1958), Couple under an Umbrella, 2013
Foto: Antoine van Kaam
Ron Mueck maakt hyperrealistische mensfiguren, die hij tot in het kleinste detail uitwerkt. Ze lijken van vlees en bloed, maar zijn gemaakt van polyesterhars en silicone. Hij maakt ze nooit levensgroot, maar kleiner of groter dan de werkelijkheid. Couple under an Umbrella is exact twee keer zo groot als wij. De kunstenaar verbeeldt de gewone mens, maar maakt geen portretten van bestaande personen. Ze hebben iets universeels en heel herkenbaars, ondanks hun bijzondere formaat.
Richard Serra (1938-2024), Open Ended, 2007-2008
Foto: Antoine van Kaam
De sculptuur Open Ended van de Amerikaanse kunstenaar Richard Serra weegt maar liefst 216 ton. Het cortenstalen werk is 4 meter hoog, 18 meter lang en 7 meter breed. Het is een kunstwerk vol tegenstellingen: het is tegelijk elegant én loodzwaar, industrieel én organisch, statig én speels, hol én bol. Zes gewelfde stalen platen vormen samen een doolhof. Open Ended is een kunstwerk dat je al wandelend moet ervaren.
Maurizio Cattelan (1960), zonder titel, 2001
Foto: Antoine van Kaam
In museum Voorlinden zijn wel heel bijzondere liften te vinden: ze zijn net iets hoger dan de enkels van een volwassene. De liften zijn gebouwd op een schaal van 1:7,5 en verdwijnen naar een onbekende bestemming in een gebouw dat geen verdiepingen telt. De kunstenaar Maurizio Cattelan speelt met zijn miniatuurliftjes een kopieer- en verkleinspel dat je met andere ogen naar de realiteit laat kijken. Herkenning en vervreemding gaan hand in hand – precies waar het de kunstenaar om te doen is.
James Turrell (1943), Skyspace, 2016
Foto: Antoine van Kaam
Speciaal voor museum Voorlinden ontwierp James Turrell een Skyspace: een ruimte met een vierkant gat in het dak, waardoor je de blauwe lucht ziet zoals je die nog nooit hebt gezien. Met minder goed weer is het dak gesloten en zie je een lichtprogramma dat Turrell speciaal voor deze ruimte componeerde. Daarin speelt de kunstenaar met je waarneming en probeert hij iets ongrijpbaars als licht tastbaar te maken. Voor deze Skyspace stelde Turrell ook een Twilight Experience samen, een lichtprogramma dat precies is afgesteld op de Wassenaarse schemering tijdens de zonsopgang en zonsondergang. Het zachte, natuurlijke daglicht contrasteert dan met de felle, bijna tastbare kleuren van de lampen en het resultaat is werkelijk adembenemend. Dit Twilight-programma is alleen op speciale momenten te ervaren – houd daarvoor onze nieuwsbrief en sociale kanalen in de gaten.
Roni Horn (1955), Untitled (“The immense accretion of flesh which had descended on her in the middle of life like a flood of lava on a doomed city had changed her from a plump active little woman … into something as vast and august as a natural phenomenon. She had accepted this submergence as philosophically as all her other trials, and now, in extreme old age, was rewarded by presenting to her mirror an almost unwrinkled expanse of firm pink and white flesh, in the center of which the traces of a small face survived as if awaiting excavation.”) , 2012-2013
Foto: Antoine van Kaam
Deze vijf cilindervormige sculpturen zijn gemaakt massief glas – en zeer fragiel! Roni Horn gebruikte hiervoor zeer fijn zand uit het noorden van Noorwegen. Dit zand is zó puur en zuiver, onaangetast door vuil of kunststof, dat het glas de transparantie van water kan evenaren. Elke sculptuur weegt maar liefst 4.500 kilo en is gemaakt in een terracotta mal, waarvan je nog de afdrukken kunt zien. De titel van dit werk is een citaat uit de roman Age of Innocence (1920) van Edith Wharton (1862-1937).
Maarten Baas (1978), Real Time Grandfather Clock, The Son, 2022 | Foto: Antoine van Kaam
In zijn Grandfather Clock-serie houdt Maarten Baas de tijd bij, telkens als een ander personage. In deze klok vermomt hij zich als een Peter Pan-achtig personage; iemand die altijd tussen een staat van volwassenheid en kindzijn verblijft. De klokbehuizing van sloophout, alsof het een boomhut is, past daarbij. In de gefilmde 12 uur durende performance die je achter het melkglas ziet, geeft hij met dikke klodders kinderverf de tijd aan.
Anselm Kiefer (1945), Jericho, 2007
Foto: Twan Thio
Op het landgoed van Voorlinden staan twee torens van Anselm Kiefer van 15 en 17,5 meter hoog. De Duitse kunstenaar bouwde als kind al torens met brokstukken die hij vond in puin. Deze torens maakte hij met blokken van gewapend beton. Tussen de verschillende delen en bovenop een toren plaatste hij stapels boeken. Op de andere toren balanceert een schip. De titel verwijst naar Jericho, een van de oudste steden ter wereld, waarvan de val en wederopbouw in de Bijbel wordt beschreven. In het werk van Kiefer komen Bijbelse verhalen, maar ook thema’s als vernietiging en wederopbouw vaker terug. De kunstenaar ziet een zekere schoonheid in ruïnes: ‘Ze staan voor mij niet voor een einde, maar bieden hoop op een nieuw begin.’